ทักษะเบื้องต้นในการเล่นฟุตบอล

ทักษะเบื้องต้นในการเล่นฟุตบอล

แนวคิด

การเล่นกีฬาฟุตบอลให้เกิดประสิทธิภาพผู้เล่นต้องเรียนรู้จนเกิดทักษะพื้นฐานหลายด้านอาทิการเคลื่อนไหวเบื้องต้นการทำความคุ้นเคยกับลูกฟุตบอลการหยุดหรือบังคับลูกทักษะเหล่านี้มี
ความละเอียดอ่อนและเป็นพื้นฐานสำหรับเทคนิคการเล่นอื่นๆต่อไปซึ่งต้องอาศัยการฝึกฝนจนชำนาญและเป็นทักษะที่ต้องการพัฒนาอย่างต่อเนื่อง

การทรงตัว

การทรงตัวเป็นพื้นฐานเบื้องต้นที่มีความสำคัญในการฝึกกีฬาทุกชนิดเพื่อการเคลื่อนไหวได้อย่างคล่องแคล่วว่องไวสามารถทำให้การเล่นกีฬาเป็นไปอย่างต่อเนื่องสนุกสนานเร้าใจท่าทางการทรงตัว
ที่ผู้เล่นฟุตบอลควรฝึกหัดมีดังนี้
1.ทำการทรงตัวและจังหวะการใช้เท้าทั้งบนพื้นดินและในอากาศ
2.การถ่ายน้ำหนักตัวไปสู่เท้าหลักเมื่อมีการครอบครองลูกเตะลูกหรือเลี้ยงลูกฟุตบอล
3.การวิ่งตามแบบของฟุตบอลเช่นวิ่งไปที่มุมสนามวิ่งหาช่องว่างวิ่งตัดกันเพื่อหลอกคู่ต่อสู้
4. การวิ่งซิกแซ็ก เพื่อการหลบหลีกเมื่อเลี้ยงหรือครอบครองลูก

                                                 (จังหวะการทรงตัวในการเลี้ยงบอลและหลบหลีกคู่ต่อสู้)

การเคลื่อนที่ไปข้างหน้า ถอยหลัง ไปทางซ้าย ไปทางขวา

มีวิธีการฝึกดังนี้
1.ทิ้งน้ำหนักตัวไปสู่ทิศทางที่จะเคลื่อนที่ไปตาจับอยู่ที่ลูกบอล
2. เคลื่อนเท้าที่อยู่ในทิศทางที่จะเคลื่อนไป นำไปก่อน แล้วจึงเคลื่อนเท้าอีกข้างหนึ่งตามไปโดยเร็ว เช่น ไปทางซ้ายให้ก้าวเท้าซ้ายนำไปก่อนแล้วก้าวเท้าขวาตามไป
3. การใช้ปลายเท้าสัมผัสพื้น ช่วยให้การเคลื่อนไหวรวดเร็วขึ้น

การสร้างความคุ้นเคยกับลูกฟุตบอล

พื้นฐานของการเล่นฟุตบอลที่สำคัญอย่างหนึ่งก็คือการสร้างความสัมพันธ์หรือความคุ้นเคยกับลูกฟุตบอลเป็นอย่างดีกล่าวคือการเล่นลูกฟุตบอลต้องสามารถทำได้อย่างที่ตั้งใจไว้ทุกประการไม่ว่าจะเป็นการเล่นลูกแบบใดก็ตามการที่ผู้เล่นคุ้นเคยกับลูกฟุตบอลจะส่งผลให้การครอบครองบอลการเคลื่อนที่ในลักษณะต่างๆ การควบคุมบังคับทิศทางของลูกฟุตบอลเป็นไปด้วยความแม่นยำดังนั้นจึงควรให้ผู้เล่นฝึกความคุ้นเคยให้ชินกับลูกฟุตบอลมากที่สุด

วิธีการสร้างความคุ้นเคยกับลูกฟุตบอล
1.วางเท้าบนลูกฟุตบอลแล้วคลึงด้วยฝ่าเท้าไปมาหน้า – หลัง ซ้าย – ขวา โดยให้อยู่กับที่ ให้ทำทั้งเท้าซ้าย-ขวา
2.ทำเหมือนข้อที่1แต่ให้เคลื่อนที่ไปตามทิศทางต่างๆด้วย
3.ใช้ฝ่าเท้าตบลูกฟุตบอลให้กระดอนขึ้น-ลงโดยใช้เท้าซ้ายหรือขวาสลับกัน
4.วางเท้าด้านในติดกับข้างลูกฟุตบอลใช้ข้างเท้าด้านในปาดเหนือลูกมาอีกด้านหนึ่งของลูกตอนนี้ลูกฟุตบอลจะอยู่ข้างเท้าด้านนอกแล้วใช้เท้าด้านนอกปาดลูกกลับไปอีกด้านตามเดิมแล้วให้ฝึกสลับเท้าด้วย
5.งัดลูกฟุตบอลด้วยปลายเท้าให้ลูกลอยขึ้นในอากาศหยุดลูกด้วยหลังเท้าหรือฝ่าเท้า
6.งัดลูกฟุตบอลด้วยปลายเท้าให้ลูกลอยขึ้นในอากาศแล้วเดาะลูกด้วยเท้าเข่าหน้าอกศีรษะสลับกัน
7. ทำเหมือนข้อ 6 แต่เคลื่อนที่เป็นระยะทางไกล โดยลูกฟุตบอลไม่ตกถึงพื้น

การหยุดหรือบังคับลูกฟุตบอล

การหยุดลูกได้ดีนั้นทำให้สามารถที่จะบังคับและควบคุมลูกฟุตบอลให้เคลื่อนที่ไปในลักษณะใดก็ได้ตามต้องการเช่นการเลี้ยงการส่งลูกการยิงประตูทำให้ทีมเป็นฝ่ายรุกเพื่อโจมตีฝ่ายตรงข้าม
เราสามารถหยุดลูกฟุตบอลด้วยส่วนใดของร่างกายก็ได้ ยกเว้นแขนและมือทั้งสองข้างคำจำกัดความ

การหยุดลูก หมายถึงการบังคับลูกที่มาในลักษณะต่างๆทั้งบนพื้นดินและในอากาศให้อยู่ในครอบครองของเราเพื่อจะได้ส่งลูกต่อไปตามความต้องการ
หลักในการหยุดลูกมีอยู่3ประการคือ
1.จะใช้ส่วนใดของร่างกายในการหยุดลูก
2.การเคลื่อนตัวเข้าสู่ตำแหน่งเพื่อหยุดลูกที่ลอยมาหรือกลิ้งมากับพื้น
3. ใช้เทคนิคการผ่อนของร่างกาย เพื่อลดแรงปะทะของลูก

การหยุดลูกด้วยฝ่าเท้า ให้พยายามหยุดลูกฟุตบอลเบาๆการใช้ฝ่าเท้าหยุดลูกให้หยุดลูกที่ส่งเรียดมากับพื้น โดยเปิดปลายเท้าขึ้นปะทะลูกไว้ในครอบครองและให้ฝ่าเท้าสัมผัสส่วนบนของลูกพร้อมที่จะเคลื่อนที่ต่อไป

การหยุดลูกด้วยข้างเท้าด้านใน วิธีนี้สามารถใช้หยุดลูกที่ส่งเรียดหรือต่ำ
1.ใช้ในการควบคุมลูกฟุตบอลให้ตกลงสู่พื้นอย่างประณีตในขณะที่เคลื่อนไปข้างหน้า
2.วางมุมเท้าเพื่อหยุดลูกโดยการบิดลำตัวทางด้านข้างตามแนวที่ลูกลอยมาใช้ข้างเท้าด้านในสัมผัสตรงกลางลูกเพื่อผ่อนแรงปะทะ
3.การหยุดลูกใช้องค์ประกอบ3อย่างคือข้างเท้าด้านในข้อเท้าและพื้นสนาม
4. คาดคะเนจังหวะลูกฟุตบอลกระทบกับเท้าและพื้นดินพร้อม ๆ กัน เพื่อการหยุดลูกไว้อย่างมั่นคง

การหยุดลูกด้วยหลังเท้าวิธีนี้ใช้หยุดลูกฟุตบอลที่ลอยมาให้งอเข่าและยกเท้าขึ้นเพื่อรับลูกที่กำลังจะตกพื้นให้ลดขาและเท้าเพื่อผ่อนแรงปะทะ ตาจ้องมองดูลูก ใช้ขาข้างใดข้างหนึ่งเป็นหลักและทรงตัวให้มั่นคง

การหยุดลูกด้วยหน้าขา
ใช้ในกรณีที่ลูกลอยมาสูงกว่าระดับเอวใช้หน้าขาหยุดลูกไว้โดยให้งอเข่ารับผ่อนแรงโดยลดต้นขาลงแล้วปล่อยลูกตกลงพื้นอยู่กับเท้าเพื่อครอบครองบอลโดยใช้แขนทั้งสองข้างและขาที่ยืนเป็นหลัก
ช่วยในการทรงตัว

การหยุดลูกด้วยหน้าอก
วิธีนี้ใช้รับลูกที่ลอยมาให้แยกแขนทั้งสองออกยืดอกรับลูกแล้วปล่อยลูกลงพื้นอยู่กับเท้าโดยการยืนแยกขาออกเล็กน้อยเพื่อการทรงตัวขณะที่ลูกปะทะกับหน้าอกให้ย่อตัวและไหล่ทั้งสองข้าง
เพื่อลดแรงปะทะ

การหยุดลูกด้วยศีรษะ
ในกรณีที่ลูกฟุตบอลลอยมาสูงเกินกว่าที่จะรับด้วยหน้าอกให้ใช้น้าผากรับแทนโดยยื่นศีรษะออกไปเพื่อรับลูก เมื่อรับแล้วให้ดึงศีรษะกลับ แล้วปล่อยให้ลูกลงพื้นอยู่กับเท้า

ความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับกีฬาฟุตบอล

มารยาทของนักกีฬาที่ควรปฏิบัติ

การเล่นฟุตบอลก็เหมือนกับการเล่นกีฬาประเภทอื่นๆที่ผู้เล่นจำเป็นต้องมีมารยาทในการเล่นเพื่อให้การเล่นดำเนินไปด้วยดีนอกจากนี้ผู้ดูก็ควรมีมารยาทในการดูเช่นเดียวกันจึงจะทำให้เกิดผลดีต่อการกีฬาอย่างสมบูรณ์

มารยาทของผู้เล่นฟุตบอลที่ดี

1.มีความรักและความสามัคคีในหมู่คณะเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ช่วยเหลือกัน
2.มีน้ำใจนักกีฬาแสดงการขอโทษเมื่อรู้ว่าตนเองกระทำผิดรู้จักให้อภัยเมื่อเพื่อนผิดพลาดรู้จักแพ้เมื่อตนเองมีความสามารถและฝีมือไม่มากนัก
3.มีความรับผิดชอบในหน้าที่ของตนตามที่ได้รับมอบหมาย
4.ปฏิบัติตามกฎกติกาการเล่นโดยเคร่งครัด
5. เชื่อฟังการตัดสินของผู้ตัดสิน โดยไม่แสดงกิริยาที่ไม่เหมาะสมแก่ผู้ตัดสินในการตัดสินไม่กระทำการใดๆ อันเป็นการยั่วยุหรือกลั่นแกล้งผู้เล่นฝ่ายตรงข้าม
6.มีความอดทนเสียสละ
7.กล้าตัดสินใจแสดงความคิดเห็นและแสดงออกในสิ่งที่ถูกต้อง
8. มีความสุภาพเรียบร้อยปฏิบัติตนอยู่ในระเบียบประเพณีที่ดีงาม

                                                       (น้ำใจนักกีฬาเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องมี)

มารยาทของผู้ชมที่ดี

1.ไม่กล่าวถ้อยคำหรือแสดงกิริยาเยาะเย้ยถากถางผู้เล่นที่เล่นผิดพลาด
2.แสดงความยินดีแก่ผู้เล่นที่เล่นดีเช่นการปรบมือเป็นต้น
3.ไม่กระทำตัวเป็นผู้ตัดสินเสียเองเช่นตะโกนด่าว่ากรรมการ
4.ไม่เชียร์ในสิ่งที่เป็นการส่อเสียดในทางไม่ดีต่อทีมใดทีมหนึ่ง
5.ไม่กระทำสิ่งใดๆที่ทำให้ผู้ตัดสินหรือเจ้าหน้าที่อื่นๆปฏิบัติงานไม่สะดวก
6. ไม่กระทำสิ่งใดๆ อันเป็นการกีดขวางการเล่นของผู้เล่น

การบำรุงรักษาอุปกรณ์

อุปกรณ์แยกได้เป็น 2 กลุ่มใหญ่ คือ

1.อุปกรณ์ของนักกีฬาฟุตบอลได้แก่
1.1รองเท้า ต้องเลือกที่ใส่สบายมีความยืดหยุ่นดีหลังใช้ให้ทำความสะอาดทุกครั้งขัดเงาและใช้หนังสือพิมพ์หรือนุ่นยัดไว้เพื่อให้รองเท้าอยู่ทรงสภาพเดิม
1.2สนับแข้ง ป้องกันการกระแทกไม่ให้ถูกของมีคมหรือเป็นแผลถลอก
1.3เสื้อให้ใช้ผ้าที่วับเหงื่อได้ดีผู้รักษาประตูควรสวมเสื้อแขนยาวป้องกันการเกิดแผลถลอกเวลาล้มหรือพุ่งตัวตัวรับลูกฟุตบอล
1.4กางเกง ควรใช้ผ้าที่ทำจากฝ้ายและสวมใส่สบายเคลื่อนไหวได้อิสระ
1.5ถุงมือสำหรับผู้รักษาประตู ป้องกันการลื่นในสภาพสนามแฉะและมีโคลนหลังใช้ต้องทำความสะอาดและผึ่งให้แห้งในที่ร่ม

2.อุปกรณ์ที่ใช้ในการเล่นฟุตบอล
2.1 ลูกฟุตบอล ต้องได้รับการยอมรับจาก F.I.F.A. มีน้ำหนักได้มาตรฐาน 396-453 กรัม หากเปียกน้ำ เปื้อนโคลนต้องทำความสะอาดและเช็ดให้แห้ง
2.2ตาข่ายประตู ต้องไม่ขาดหรือมีช่องโหว่ติดตั้งอย่างมั่นคงใช้แล้วให้เก็บในที่ห่างจากความร้อนและความชื้น
2.3 ป้ายคะแนน และเลขคะแนน ระวังไม่ให้เปียกน้ำ เพื่อป้องกันการผุ เก็บในที่ห่างจากความชื้น เช่นในที่ร่ม หรือห้องเก็บของ
2.4เสาประตูต้องหมั่นตรวจสอบเวลาฝึกซ้อมหรือแข่งขันต้องอยู่ในสภาพมั่นคงแข็งแรง
2.5เข็มปล่อยลมลูกบอล ต้องจัดเตรียมไว้เมื่อเติมลมลูกฟุตบอลมากเกินไปหรือไม่ได้มาตรฐาน
2.6 ธงมุมสนาม ปักไว้ที่มุมสนาม ใช้แล้วนำมาเก็บให้เรียบร้อย และนำไปปักเมื่อต้องการใช้การบำรุงรักษาสุขภาพ

กฎ กติกา ฟุตบอล

                                                   (สนามฟุตบอลและขนาดมาตรฐาน)
กติกาฟุตบอล (อังกฤษ: The Laws of the Game)เป็นกฎและกติกาฟุตบอลสากลที่กำหนดโดยสมาคมฟุตบอล ในปัจจุบันมีทั้งหมด 17 ข้อ ดูแลโดยหน่วยงานไอเอฟเอบี

• กฎข้อที่ 1: สนามฟุตบอล เป็นสนามหญ้ารูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า กว้าง 100 หลา ยาว 130 หลา และทำเส้นต่างๆ ในสนามเป็นสีขาวมีลักษณะตามภาพ
• กฎข้อที่ 2: ลูกฟุตบอล เป็นทรงกลม ทำจากหนัง หรือวัสดุอื่นๆ ตามความเหมาะสมที่ไม่เป็นอันตรายต่อผู้เล่น เป็นฟุตบอลเบอร์ 5 มีเส้นรอบวงประมาณ 68-70 เซนติเมตร น้ำหนักประมาณ 410-450 กรัม
• กฎข้อที่ 3: จำนวนผู้เล่นประกอบด้วยทีม 2 ทีม และแต่ละทีมประกอบด้วยผู้เล่นตัวจริงและตัวสำรอง ผู้เล่นตัวจริงจะเป็นผู้เล่นชุดแรกที่ลงสนาม ส่วนผู้เล่นตัวสำรองมีไว้เพื่อสับเปลี่ยนกับผู้เล่นตัวจริงในกรณีที่ผู้เล่น ตัวจริงไม่สามารถเล่นได้หรือกรณีอื่นๆ ตามความเหมาะสมหรือตามแต่ดุลยพินิจของผู้จัดการทีม ผู้เล่นตัวจริงที่ลงสนามต้องมีไม่ต่ำกว่า 7 คน และไม่เกิน 11 คน และหนึ่งในนั้นจะต้องมีผู้เล่นตำแหน่งผู้รักษาประตู 1 คน, ตัวสำรองสามารถมีได้ไม่เกิน 7 คน
• กฎข้อที่ 4: อุปกรณ์การเล่น ได้แก่ ลูกฟุตบอล (ตามกฏข้อ 2) ใช้สำหรับเล่น 1 ลูก และเครื่องแบบของนักกีฬาทีมทั้ง 2 ทีมที่ลงแข่งขันสมาชิกทุกคนในทีมยกเว้นผู้รักษาประตูจะต้องใส่ชุดแข่งขันสีเดียวกันและทั้ง 2 ทีมจะต้องใส่ชุดแข่งที่มีสีตัดกันอย่างชัดเจนจะใส่ชุดที่มีโทนสีคล้ายกันไม่ได้ (เช่นทีมหนึ่งใสชุดแข่งสีขาวอีกทีมหนึ่งใส่ชุดแข่งสีเหลือง)ผู้รักษาประตูจะต้องใส่ชุดแข่งที่มีสีไม่ซ้ำกับผู้เล่นทั้ง 2 ทีมและนักกีฬาที่ทำการแข่งขันจะต้องใส่รองเท้า(ในปัจจุบันไม่อนุญาตให้นักกีฬาใช้เท้าเปล่าเล่น)ที่กล่าวมาเป็นอุปกรณ์การเล่นที่ต้องมีในการแข่งขันยังมีอุปกรณ์อื่นๆ ที่กติกาไม่บังคับแต่ผู้เล่นมักจะนิยมใช้กัน คือ สนับแข้ง, ถุงมือและหมวกสำหรับผู้รักษาประตูและยังมีอุปกรณ์ปลีกย่อยสำหรับผู้ที่มีปัญหาทางสุขภาพที่สามารถอนุโลมให้ใส่ในเวลาลงเล่นได้ เช่น แว่นตา (สำหรับผู้ที่ได้รับการผ่าตัดทางตา), หน้ากาก, เฮดเกียร์ เป็นต้น
• กฎข้อที่ 5: กรรมการ
• กฎข้อที่ 6: ผู้ช่วยกรรมการ
• กฎข้อที่ 7: ระยะเวลาการแข่งขัน
• กฎข้อที่ 8: การเริ่มต้นการแข่งขัน
• กฎข้อที่ 9: บอลออกนอกสนาม
• กฎข้อที่ 10: วิธีนับคะแนน
• กฎข้อที่ 11: การล้ำหน้า

การล้ำหน้า (อังกฤษ: Offside) ในกติกาของฟุตบอล หมายถึง ผู้เล่นที่อยู่ในตำแหน่งล้ำหน้าเมื่อลูกบอลสัมผัส หรือเล่นโดยผู้เล่นคนหนึ่งในทีมของเขาโดยผู้ตัดสินเห็นว่าเขามีส่วนร่วมกับการเล่นอย่างชัดเจน หรือ เกี่ยวข้องกับผู้เล่นฝ่ายตรงข้าม หรือ อาศัยความได้เปรียบจากการอยู่ในตำแหน่งล้ำหน้าขณะนั้นแต่ไม่ถือเป็นการล้ำหน้าในกรณีที่เตะจากประตู หรือเตะจากมุม หรือการทุ่ม
สำหรับการกระทำผิดจากการล้ำหน้า จะลงโทษ โดยให้ผู้เล่นฝ่ายตรงข้ามได้เตะโทษ โดยอ้อมจากตำแหน่งกระทำผิด

• กฎข้อที่ 12: ฟาวล์
• กฎข้อที่ 13: ฟรีคิก
• กฎข้อที่ 14: ลูกโทษ

การยิงลูกโทษเป็นการตั้งเตะทำคะแนนในการแข่งขันฟุตบอลโดยลูกฟุตบอลจะอยู่ในตำแหน่งหน้าประตูห่างมาเป็นระยะ 12 หลา (ประมาณ 11 เมตร) โดยมีผู้รักษาประตูคนเดียวเท่านั้นที่อยู่ในตำแหน่งที่ป้องกันได้
ในการแข่งขันฟุตบอลจะมีการยิงลูกโทษสองลักษณะคือลักษณะแรกการยิงลูกโทษระหว่างการแข่งขัน เกิดจากที่ผู้เล่นในฝ่ายรับทำฟาล์วผู้เล่นฝ่ายตรงข้ามภายในเขตประตูโดยผู้ที่ยิงลูกโทษจะมีสิทธิยิงได้หนึ่งครั้งโดยเมื่อยิงเสร็จแล้วจะปล่อยให้เกมเล่นต่อตามปกติในลักษณะที่สองคือการยิงลูกโทษภายหลังจากหมดเวลาการแข่งขันและทั้งสองฝ่ายมีคะแนนเท่ากันจะทำการยิงลูกโทษในการตัดสินผู้ชนะโดยการยิงลูกโทษลักษณะนี้จะเริ่มต้นโดยผู้ยิงฝ่ายละ 5 คน สลับกันยิงลูกโทษ โดยถ้าไม่สามารถตัดสินกันได้ให้มีการยิงต่อไปเรื่อยๆ จนกว่าจะได้ผู้ชนะ
การยิงลูกโทษเกิดขึ้นครั้งแรกจากความคิดของผู้รักษาประตูชาวไอร์แลนด์วิลเลียมแม็คครูม(William McCrum) ในปี พ.ศ. 2433 (ค.ศ. 1890) โดยได้เสนอไอเดียกับ สมาคมฟุตบอลไอร์แลนด์ และได้มีการเสนอความคิดนี้ต่อให้กับ สมาคมฟุตบอลนานาชาติ ซึ่งมีการรับรองเมื่อวันที่ 2 มิถุนายน พ.ศ. 2434 และมีการใช้กันในช่วงฤดูกาล 1891-92

ขอบคุณข้อมูลจาก 

https://rathanonthongmee.wordpress.com/2015/06/24/

https://sites.google.com/site/thaksakarreiynruphlsuksa/thaksa-